درمان سرطان با ابداع اسفنج هایی نوین
تاریخ انتشار: ۲۱ دی ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۸۲۰۴۹۷
به گزارش خبرگزاری صدا و سیما؛ در تستهای انجام شده روی موش ها، این ابزارها به بهبودی منجر شده و از رشد بیماری و گسترش سرطان جلوگیری کرده است.
سیستم ایمنی بدن انسان جبههای قدرتمند در مقابل پاتوژنها و بیماریهاست، اما یک دسته از سلولهای ایمنی به نام سلولهای تی Tregs وظیفه دارند از سلولهای سالم بدن محافظت کنند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
متاسفانه گاهی اوقات تومورهای سرطانی این فرایند را تغییر میدهند و از آن برای محافظت از خود در برابر سیستم ایمنی بدن استفاده میکنند.
چنین روندی سبب میشود سلولهای Treg به هدفی مهم برای درمان بیماری تبدیل شوند. در تحقیقات پیشین محققان روشهایی برای تنظیم دوباره Tregها و تبدیل آنها به سلولهای ایمنی از بین برنده سرطان طراحی کردند.
هرچند کاهش سطح Treg سبب میشود بیماری سرطان در بدن وضعیت شکننده تری داشته باشد، اما اگر به طور کلی سطح آن کاهش یابد ریسک اختلالات خودایمنی را نیز به همراه دارد؛ بنابراین در تحقیق جدید، پژوهشگران یک روش نوین برای پاکسازی سلولهای Treg در منطقه اطراف تومور ابداع کردند. به طور دقیقتر آنها دستگاهی به نام SymphNode ابداع کردند که در اصل یک اسفنج زیست تجزیه پذیر و به اندازه پاک کنی است که بالای مداد قرار دارد.
اسفنج مذکور از مادهای مشابه هیدروژل به نام آلیژنات تولید شده و حاوی داروهایی است که نه تنها Treg ها، بلکه برخی سلولهای تی دیگر که آنتی سرطان هستند را نیز مسدود میکند. هنگامیکه SymphNode کنار تومور ایمپلنت میشود، فعالیت خود را با آزادسازی بار دارویی آغاز میکند.
محققان این سیستم را در موشهای مبتلا به سرطان سینه و ملانوما آزمایش کردند و به نتایج خارق العادهای دست یافتند. اسفنج مذکور در ۸۰ درصد موشهای مبتلا به سرطان سینه اندازه تومورها را کاهش داد و در ۱۰۰ درصد موارد از متاستاز بیماری جلوگیری کرد.
همچنین دستگاه از رشد تومور ثانویه در نقاط دیگر بدن نیز جلوگیری کردند. در مقابل موشهای گروه کنترل که با این روش درمان نشدند همگی پس از چند هفته فوت کردند، زیرا سرطان به مغز و غدد لنف آنها سرایت کرده بود.
از سوی دیگر با کمک این روش تومورهای سرطانی در ۱۰۰ درصد موشهای مبتلا به ملانوما کاهش یافت و در ۴۰ درصد موشها تومور به حدی کوچک شد که قابل ردیابی نبود. همچنین بدون در نظر گرفتن سرطان، طول عمر موشهای درمان شده نیز به میزان قابل توجهی افزایش یافت و ۲ برابر موشهای درمان نشده با این روش بود.
بنا بر اعلام وبگاه نیواطلس، تست نهایی ۱۰۰ روز پس از شروع درمان انجام شد و محققان تومور ثانویهای را به موشهایی تزریق کردند که با کمک SymphNode از سرطان سینه نجات یافته بودند. تومورهای جدید رشد نکردند و همین امر نشان داد سلول ایمنی بدن موشها قادر به مقابله با آنها است.
این تحقیق در ژورنال «نیچر بیومدیکال انجینرینگ» منتشر شده است.
منبع: خبرگزاری صدا و سیما
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.iribnews.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری صدا و سیما» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۸۲۰۴۹۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
الکترونیک سبز میشود/ ابداع نانوسیمهایی که از هوا برق تولید میکنند
به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا به نقل از اینترستینگ اینجینیرینگ، محققان دانشگاه نیوساوت ولز (UNSW) با مهندسی رشتههای پروتئینی تولید شده توسط باکتری ها، توانستند جریان الکتریکی را هدایت و آن را با استفاده از رطوبت هوا مهار کنند.
این تحقیقات بین رشتهای متشکل از مهندسی پروتئین و نانوالکترونیک، میتواند روزی به دانشمندان در توسعه «الکترونیک سبز» کمک کند.
وسایل الکترونیکی رایج و همه گیر امروزی با استفاده از فرآیندهای انرژی بر و اجزای بسیار سمی ساخته میشوند که برای تسهیل حرکت الکترونها در داخل دستگاه و انجام کار ضروری اند.
از سوی دیگر، رویدادهای متعدد در طبیعت نیز به حرکت الکترون نیاز دارند. مثلا، در فرآیند فتوسنتز که گیاهان برای تهیه غذای خود از آن استفاده میکنند، کلروفیل، الکترونها را در مولکولهای مختلف پروتئین حرکت میدهد. سیستمهای باکتریایی نیز الکترونها را با استفاده از رشتههای رسانا به نام نانوسیمها از طریق غشاها منتقل میکنند.
باکتریهای مهندسی برای نانوسیمها
نانوسیمهای باکتریایی میتوانند برق را هدایت کنند و به طور بالقوه برای ابداع سیستمهای سنجش بکار روند. با این حال، این نانوسیمها پس از برداشت از باکتری ها، به سختی اصلاح میشوند و بنابراین، عملکرد محدودی دارند.
«لورنزو تراواگلینی» «Lorenzo Travaglini» یکی از مجریان این پژوهش میگوید: برای غلبه بر این محدودیت ها، ما یک رشته را با استفاده از باکتری «E. coli» «ای. کولای» مهندسی ژنتیک کردیم.
وی افزود: ما DNA ای. کولای را طوری اصلاح کردیم که باکتریها نه تنها پروتئینهای مورد نیاز برای زنده ماندن خود را تولید کنند، بلکه پروتئین خاصی را که ما طراحی کرده بودیم نیز بسازند. سپس این پروتئینهای خاص را مهندسی و در آزمایشگاه به نانوسیمها مونتاژ کردیم.
جالب آنکه این مولکول اضافی که نانوسیمها را بسیار رسانا میکند، «هِم» «haem» است: یک ساختار دایرهای مبتنی بر آهن موجود در خون حیوانات که اکسیژن را به قسمتهای مختلف بدن انتقال میدهد.
تولید برق از هوا
مطالعات این پژوهشگران روی نانوسیمهای باکتریایی نشان داد وقتی مولکولهای هِم نزدیک به هَم چیده میشوند، میتوانند انتقال الکترون را نیز انجام دهند. تراواگلینی و همکارانش، هِم را در رشتههای مهندسی شده خود ادغام کردند با این امید که اگر الکترونها به اندازه کافی نزدیک به هَم قرار گرفتند بین مولکولهای هِم، بپرند.
محققان با اندازه گیری رسانایی رشتهها در حضور و غیاب مولکولهای هِم، تایید کردند مولکول مبتنی بر آهن باعث رسانایی پروتئین میشود. آزمایشهای گسترده نشان داد وقتی رطوبت شرایط محیطی بین ۲۰ تا ۳۰ درصد باشد، جریان الکتریکی قویتر است.
تکرار آزمایشها با افزایش مقادیر مواد رسانا بین الکترودها، تایید کرد رطوبت یک گرادیان بار در سراسر ماده ایجاد کرده و جریان افزوده را بدون اعمال پتانسیل اضافی شکل میدهد.
محققان سپس یک حسگر رطوبت ابداع کردند که وقتی بازدم از روی آن عبور داده میشود، جریان الکتریکی تولید میکند. آنها اکنون در حال بررسی چگونگی تنظیم تغییر خواص پروتئین هایشان با تغییر ساختار هِم یا محیط رشته، هستند. این دانشمندان اکنون در حال آزمایش مولکولهای حساس به نور برای تسهیل انتقال الکترون هستند.
تراواگلینی تاکید کرد این تحقیق هنوز در مراحل اولیه است و تا تبدیل شدن آن به بخشی از الکترونیک روزمره زمان زیادی مانده است.
نتایج این پژوهش در نشریه Small منتشر شده است.
انتهای پیام/